EXXPOSE
  • Home
  • Het probleem & De oplossing
    • Artikelen
    • Feiten & Cijfers
    • FAQ
    • Downloads
  • Wat wij doen
    • Burgerinitiatief
    • Campagnes
    • Evenementen
  • Wie wij zijn
    • Over ons
    • In de media

Anneke brak voorgoed met drugs en prostitutie

15 mei 2017

Het verhaal van Anneke in de Strijdkreet

Een prachtig interview uit de Strijdkreet (het maandblad van het Leger Des Heils)

Als ze maar mooie relaties met mensen heeft. Daar heeft Anneke Nuchulmans (57), opgegroeid in kindertehuizen, haar hele leven alles voor over gehad. Haar verlangen bracht haar aan de drugs en in de prostitutie. Maar nu is het van haar valkuil tot haar strijdwagen geworden, waarop ze de beste periode van haar leven is binnengereden.

Ze is klein, elegant en oogt jonger dan ze is. Dat komt door haar mooie huid. Terwijl Anneke dubbel heeft geleefd. “Ik ben veertig jaar lang dag en nacht doorgegaan.” Als elf maanden oud baby’tje, de vijfde van tien kinderen, plaatst de kinderbescherming Anneke uit haar ouderlijk huis in Breda. Een alcoholverslaafde vader en een zwakbegaafde moeder – het gaat niet. Samen met haar broertjes en zusjes komt ze in een kindertehuis bij de nonnen. Haar moeder komt zo vaak mogelijk langs. “Door weer en wind. Altijd hoogzwanger of net bevallen.” Haar vader ziet ze zelden. “Ik was zeven, acht, tien jaar oud, en zag hem in de kroeg. Ik moest voor hem dansen, dan kreeg ik chocomel. Ik heb hem denk ik vier keer gezien.”

‘Ik mocht lang niet gelukkig zijn van mezelf’

Na het kindertehuis zullen vele verblijfplaatsen volgen. Anneke woont in pleeggezinnen, hotels, appartementen, de bajes, afkickklinieken, bij mannen, in sociale huurwoningen, en komt uiteindelijk via de 24 uursafdeling en Huis en Haard van het Leger des Heils in een zelfstandige woning terecht. Daar woont ze nu. Ze heeft gordijnen die met koorden bijeen zijn gebonden, kussens op haar hoekbank, een handdoek op het vloerkleed met speelgoed voor haar chihuahua Louietje. Het is haar allemaal dierbaar, vooral Louietje, maar het dierbaarst in Annekes leven is de relatie met haar zoon. Een foto van hem hangt aan de muur, met haar kleindochter in zijn armen. “Het heeft vier jaar geduurd, voordat hij me kon vertrouwen.” Strijden voor haar zoon is haar redding geweest.

Anneke in de Strijdkreet

Koude douche

Het is een hard leven bij de nonnen. Anneke is zeven als ze voor het eerst wordt misbruikt. “De oudere meisjes hadden een met gordijnen afgesloten bed. Eén van hen dwong mij dingen bij haar te doen. Ik begreep daar niets van, behalve dat ik het niet aan de leiding mocht vertellen.

Het duurde twee jaar, toen ging ze weg. Maar ik was zo bang voor wat er verder kon gebeuren, dat ik ’s nachts in mijn bed plaste. Dan moest ik voor straf weer onder de ijskoude douche.” Op haar tiende komt Anneke in een pleeggezin. Met een eigen kamer, eigen visjes, vakanties naar Spanje, rust. Zij, Anneke! Ze begrijpt niet hoe het kan. Een jaar later besluit het gezin haar toch weer terug te sturen naar het kindertehuis. Anneke kan bij een andere familie wonen. “Op een dag kwam ik thuis en bood mevrouw mij sherry aan en sigaretten. Ze deed vriendelijk en ik mocht muziek draaien. Ik was zo blij! Toen kwam de aap uit de mouw. Meneer had seksuele wensen die mevrouw niet wilde vervullen, dus hadden ze bedacht dat ik het zou doen. Ik dacht: als ik het doe is ze misschien wel altijd zo aardig tegen mij. Ik moest er letterlijk van overgeven. Erna moest ik vaker, maar vriendelijk waren ze niet meer. Ik was dertien.”

Anneke woont ook weer in kindertehuizen. Soms met een van haar zussen. Ze wil graag een band met haar broers en zussen. “Zo één die je hoort te hebben met elkaar. Maar we woonden al vanaf ons tiende apart.” Toch voelt Anneke die band een beetje wanneer haar zus, die werkt als prostituee, Anneke één van haar vaste klanten aanbiedt. “Ik dacht: grote zussen zorgen voor je. En ze bedoelde het ook lief. Ik kon geld verdienen, en zij wist zeker dat deze klant goed voor me zou zijn. Maar na de afspraak dacht ik: nu ben ik een hoer. Dit is het laagste van het laagste. Ik was vijftien.”
Het werkt niet, met haar zus. Soms is die lief, maar vaak is het ook vechten.
Een lange, knappe jongen geeft Anneke aandacht en coke. Anneke voelt zich goed. Misschien werkt dit wel. Tot ze niet meer zonder kan en de lange knappe jongen gewelddadig wordt. “Hij liet me Turkse pensions afwerken, een hele rits mannen per avond. En dat waren er veel. Heel veel. Voor een tientje of vijftien gulden. Ik voelde me zo vies, niets waard, een hoer.” Anneke doet een zelfmoordpoging.

Seks en drugs

Haar jongere zusje Lia vindt en redt haar. Zij is de enige met wie Anneke echt hecht is. “We waren onafscheidelijk. Ze is eens voor me gesprongen toen ik aangevallen werd met een mes. We werkten samen, gebruikten en feestten samen, hielpen elkaar altijd.” Als Anneke besluit een gesetteld leven te willen, ‘huisje, boompje, beestje,’ is Lia haar grootste fan. Anneke is 21. Ze vecht zich clean, vindt een man en krijgt een zoontje, waar ze voor zorgt met het geld dat ze verdient achter de ramen. “Ik heb altijd geluk gehad daar, want ik verdiende goed.”

Lia – stoere Lia, voor de duvel niet bang – breit in de gevangenis een blauw babypakje. “Ze was zo trots op mij, en op het feit dat zij tante was.”

Dan wordt Lia op zeer gewelddadige wijze vermoord. Het staat in alle kranten. Anneke stort in. “Ik kon niks, had koorts, ik was ziek van verdriet. Ik wist niet dat dat kon.” Ze raakt weer verslaafd. Haar huwelijk loopt stuk. Ze kan niet langer voor haar zoontje zorgen. Ze woont bij verschillende mannen. Het biedt bescherming, maar daar staat altijd iets tegenover. “Seks en geld. Ik betaalde drugs, sigaretten, drank, zakgeld… ik was altijd heel gul. Ook als iemand bijvoorbeeld ziek was. Dan gaf ik heroïne, want ik vond dat zielig.”

Soms kickt ze af. Haar oudere zus steunt dat weleens, “en dat was goed van haar, maar ik moest ook vaak wat terug doen. Haar hele huis schoonhouden bijvoorbeeld.” Anneke trouwt nog een keer, en ook dat huwelijk loopt stuk. Haar broer sterft aan een overdosis – van het gezin van tien kinderen zijn er nu nog vijf in leven.

Het verhaal van Anneke in de Strijdkreet

Omslagpunt

Het is 2009 als Anneke weer wordt opgenomen in een afkickkliniek. Daar krijgt ze op één dag meerdere tia’s. Het wordt het omslagpunt van haar leven. Ze belandt op Herstart, een 24 uursopvanglocatie van het Leger des Heils. Hier krijgt ze een kamer en hulp bij haar problemen. Na veertien maanden kan ze bij Huis en Haard terecht, een vorm van hulpverlening waarbij ook aandacht is voor psychische problematiek. “Ik kon rustig gaan bedenken wat ik wilde met mijn leven. Dat had ik eigenlijk nog nooit gedaan, zelf nadenken over wat ik wil. Therapeuten zeiden dat ik van mezelf niet gelukkig mocht zijn. Uit solidariteit naar mijn broers en zussen. Dat was confronterend, maar nadenken durfde ik steeds meer.”
En dat is waar haar verlangen naar relaties haar strijdwagen wordt. Want Anneke weet wat ze wil. Eén ding: de relatie met haar zoon herstellen. Niet eerst zijn onvoorwaardelijke liefde krijgen, maar onvoorwaardelijk van hem houden. “Ik wilde dat hij weet dat hij dat waard is.” Het is moeilijk. Haar zoon is boos. Omdat ze er niet was, omdat het haar niet lukte om af te kicken – zelfs niet voor hem. Maar wat haar nooit lukte, lukt haar nu wel. Ze kickt af. “Mijn oud-begeleider Henk zegt dat ik dit niet mag zeggen – hij zegt: je hebt het zelf gedaan! – maar het is echt dankzij hem en het Leger. Henk was de juiste persoon op het juiste moment. Hij gaf mij zijn volledige vertrouwen, hij hoefde niks van mij terug. Als ik terugviel, was hij niet teleurgesteld. Anneke, zei hij, sta er niet te lang bij stil, want wij gaan door en jij kunt dit.”

Grenzen stellen

Ze leert ook grenzen aangeven. “Mijn begeleider zei steeds: Anneke, niet altijd ja zeggen, niet iedereen hoeft jou leuk te vinden.” Op een avond komt een vriend die nog veertig euro moet terugbetalen weer voor een tientje en zegt Anneke ‘nee, sorry.’ ‘Hij zei: oké, snap ik. Ik natuurlijk meteen mijn begeleider sms’en: ‘ik heb nee gezegd!’ Hij was supertrots.”
De relatie met haar zoon, die de reden is dat ze dit proces aanging, kost vier jaar. “Ik belde hem en hij nam vaak niet op. Ik stuurde berichtjes en hij stuurde vaak niets terug. Als hij wel met me sprak, zei hij vaak heel boze dingen.

Ik kon dat voorheen nooit aan, maar nu wel. Ik vond dat hij het recht had op tijd en ruimte voor zijn gevoel en zijn verhaal.” En waar haar zoon misschien nog niet haar zoon kan zijn, wordt Anneke zelf steeds meer een dochter. “Ik vond God weer terug. Altijd had ik geloofd dat Hij mij beschermt, mijn Vader is. Tot mijn zusje werd vermoord. Ik dacht: hoe kan Hij dat nou toestaan? En zo bruut. Maar Hij is voor mij aan het kruis gestorven. Hoe kan Hij dan iets uit bruutheid doen? Hij is een Vader die bij me is en over me waakt.”

Hij is naar het podium gerend. Pakt voor de menigte zijn moeders hand, steekt zijn andere arm in de lucht, en schreeuwt door de microfoon: “Ik ben zo trots op haar! Ik ben zo trots!”

Op een gala-avond van het Leger in de Heineken Music Hall vertelt Anneke haar levensverhaal. Haar zoon heeft toegestemd in de zaal te zitten en er mag zelfs een lichtspotje op hem om te laten zien dat hij haar zoon is. Anneke spreekt de zaal toe. Mensen staan op uit hun stoelen, geven haar een staande ovatie. Maar waar haar zoon zit, is een lege plek. Hij is naar het podium gerend. Pakt voor de menigte zijn moeders hand, steekt zijn andere arm in de lucht, en schreeuwt door de microfoon: “Ik ben zo trots op haar! Ik ben zo trots!”

Familie

Met de familie die ze nog heeft, bouwt Anneke een band op. Ze vieren haar moeders verjaardag samen. Moedigen elkaar aan via de familie-app. “Ik ben niet boos op mijn moeder. We zijn familie, ik wil dat we er met zijn allen iets goeds van maken.” Nog maar kort geleden belde Annekes zoon haar huilend op. “Mam”, zei hij, “ik heb het je zo moeilijk gemaakt. Maar ik ben zo blij met je.” Anneke krijgt het er nog een beetje te kwaad van. Ik zei: Ik heb je veel tekort gedaan. Maar hij zegt: Mam, dat is voorbij. Nu is alles goed. “En dat is waarom ik mijn verhaal vertel. Om te zeggen: geef niet op! Ik heb mijn zoon, vrienden, Louietje, zulke lieve mensen, dit huis. Wie had dat gedacht? Ik, een kansloos kind. Als je lang genoeg volhoudt, komt de juiste tijd, het juiste moment, de juiste persoon, en dan vind je wat je hart verlangt.”

Tekst: Rinke Verkerk
Beeld: Margriet Alblas
Overgenomen uit de Strijdkreet (Leger Des Heils)

De allereerste Exxpose-actiedag

16 november 2016

Prostitutie in Nederland | Exxpose Actiedag

Het is een koude, grijze, ietwat sombere novembermorgen. Maar ergens in de buurt van de Oude Kerk (midden in de bekendste prostitutiebuurt van Nederland) is daar niets van te merken. In de warme, lichte locatie worden letters op bordjes geklikt, bekers dampende koffie ingeschonken, een rood gordijn aan een plexiglas raam bevestigd en naambordjes klaargelegd. De voorbereidingen voor de eerste Exxpose Actiedag zijn in volle gang.

Prostitutie in Nederland | Exxpose Actiedag

Realiteit van de Rosse Buurt

Als de meeste teamleden binnen zijn, wordt de actiedag afgetrapt met een korte speech over waarom Exxpose bestaat en wat we willen bereiken. Dan is het woord aan Heleen, een medewerker van het Scharlaken Koord. Zij vertelt ons op indringende wijze over de realiteit van de Rosse Buurt, over een mishandelde vrouw die afgelopen week bij haar had aangeklopt en radeloos was. Over de gesprekken die vrijwilligers in allerlei talen met de vrouwen voeren. Over het preventiewerk wat ze doen op scholen, waar ze tieners uitdagen grenzen te stellen en seksueel weerbaar te zijn. Hoe het werk soms ontmoedigt maar ook juist bemoedigt. En hoe mooi het is om te zien dat zoveel vrijwilligers zich inzetten om hoop te bieden waar het verloren lijkt.

”Maar, prostitutie was er toch altijd al?”

Er wordt vervolgens met behulp van een factsheet met percentages, die er niet om liegen, nog eens uitgelegd wie die vrouwen nu zijn die in de prostitutie werken en wat dit ‘werkveld’ met ze doet. Natasja, de voorzitter van Exxpose, motiveert de aanwezigen dan nog eens extra: ”William Wilberforce, die streed voor afschaffing van de slavernij, werd naïef genoemd en tegengewerkt. Maar uiteindelijk schreef hij geschiedenis en kwam er verandering in hoe men dacht over gelijkheid.”

Allerlei reacties die prostitutie goedpraten, worden vervolgens onder de loep genomen en van een tegenreactie voorzien. Neem bijvoorbeeld: ”Maar, prostitutie was er toch altijd al?” Tegenreactie: ”Maar, moordenaars waren er toch ook altijd? Betekent dat dat we het moeten laten bestaan?” Of: ”Werken in de prostitutie is een keuze.” Tegenreactie: ”Zelf wel eens over nagedacht?” of: ”Bij wie komt dat uit zijn beroepskeuzetest?” Er is dan nog even tijd om de middagactie voor te bereiden. Door middel van rollenspellen leren we op allerlei manieren mensen uit te dagen om na te denken over ons prostitutiebeleid.

Actiedag Exxpose | Exxpose in gesprek met toeristen

50 euro

Terwijl we genieten van een heerlijke Dignita-lunch, begint de spanning te stijgen. Zo’n complex onderwerp aankaarten bij toeristen en Amsterdammers op je vrije zaterdag is niet zomaar iets. Na een korte statement-fotosessie (REAL MEN DON’T BUY SEX) begeven we ons naar het stationsplein. Ondertussen zijn we al in gesprek met mensen die lobbyen voor een compleet ander beleid. Het is duidelijk een onderwerp dat leeft. Dat zien we in de manier waarop de maatschappij omgaat met mensen die werken in de prostitutie. We merken het ook op het stationsplein. We delen (nep)briefjes van €50,- uit en laten zien wat mensen voor dat bedrag allemaal kunnen doen in Amsterdam. Vooral van het laatste punt – en de bijbehorende gevolgen – lijken mensen te schrikken. ”Vijftig euro voor twintig minuten? Wow, bizar weinig geld voor zoiets!”

”We gaan er zelf niet naartoe, hoor!”

Als we verder in gesprek gaan en mensen vertellen van het misbruik en de gevolgen voor de vrouwen, reageren mensen gemengd: ”Wat raar dat ik dit eigenlijk niet weet!” en: ”Oh, is dit echt zo erg?” Maar ook: ”Ja, daar moet de politiek wat aan doen.” En een groepje Zwitserse toeristen: ”We gaan er zelf niet naartoe (de Rosse Buurt red.), het is raar, maar we wisten niet dat er Nederlandse mensen zijn die zo uitgesproken tegen zijn!” Of die Franse jongen, die het vergelijkt met het prostitutiebeleid in zijn eigen land: ”In Parijs ken ik plekken waar seks wordt aangeboden, maar ik ga er niet heen omdat het illegaal is.”

Er zijn boven verwachting veel mensen die met ons eens zijn dat het eigenlijk zo niet door kan gaan. ”It’s disgraceful for women‘.’ meent een Amerikaanse vrouw. Een jonge Amsterdamse reageert: ”Ja, dit is de echte realiteit, het is zo belangrijk dat mensen dat horen!” Een oudere vrouw: ”Prostitutie is echt niet meer van deze tijd.”

Actiedag Exxpose | Schrijf een statement over prostitutie op het raam

‘Because sex is about love’

Op een plexiglas-raam waar we een rood gordijn achter hebben gespijkerd, mogen mensen opschrijven wat ze vinden van het statement ‘REAL (WO)MEN DON’T BUY SEX’. Quotes als: ‘Because sex is about love’ en: ‘With payed sex the value of women goes down’ worden driftig neergepend. Het geeft ons hoop dat veel mensen die we spraken het niet eens zijn met het Nederlandse beleid en dat ook uit durfden spreken. Weer andere mensen zijn aan het denken gezet. Met rode neuzen en verkrampte handen van de kou verzamelen we ons weer op de locatie. De hoofden vol met de gesprekken die we voerden. Uitziend naar een steeds grotere beweging die durft op te staan tegen een maatschappij die uitbuiting en mishandeling van mensen toestaat. Van mensen die – net als jij en ik – onbetaalbaar zijn.

Tekts: Francis | Fotografie: Mirre Wijnja

Gaat het dan niet ondergronds?

17 juli 2016

Exxpose schrijft over de rol van de sekskoper en 'ondergrondse' prostitutie.
Vorig jaar schreven we in het kader van de documentaire ‘Jojanneke in de prostitutie’ op de jongerenwebsite van de EO, beam.nl. Deze zomer wordt de documentaire opnieuw uitgezonden. Hieronder vind je een repost van ons gastblog over de rol van de sekskoper en ondergrondse prostitutie.  

Exxpose schrijft over de rol van de sekskoper en 'ondergrondse' prostitutie.

De grote vraag

Vorige week schreven we over ons voorstel om het kopen van seks strafbaar te stellen. We kregen flink wat reacties, maar één vraag kwam steeds terug:

“Gaat het dan niet ondergronds?”

Voordat we ons voorstel ‘Ik Ben Onbetaalbaar‘ lanceerden, hebben we mensen die door hun ervaring, werk of verleden te maken hebben (gehad) met prostitutie, de oren van het lijf gevraagd. Deze blog is te klein om de complete discussie weer te geven, maar we zullen proberen om een paar van onze inzichten met jullie te delen, zodat je zelf antwoord kunt geven op de bovenstaande vraag.

De sekskoper

Allereerst is het belangrijk om te weten dat we met ‘Ik Ben Onbetaalbaar’ voorstellen om de sekskoper strafbaar te stellen en niet de mensen in de prostitutie zelf. In Nederland is dit een nieuw voorstel, maar in andere landen geldt dit al langere tijd. Eén van die landen is Zweden.

Vrijgezellenfeestjes op de wallen

Een onderzoek waarin Nederland met Zweden wordt vergeleken, laat zien dat er meer kans is op mensenhandel in een land als Nederland. In Nederland is seks kopen nog net niet iets waar je over opschept op je eerste date, maar er lopen genoeg groepen mannen of vrouwen die hun vrijgezellenfeestje vieren op de Wallen. Er is in Nederland een grote vraag naar prostitutie, iets waar ook mensenhandelaren graag geld aan verdienen.

Markt voor prostitutie

In Zweden zijn geen openbare plekken, zoals de Wallen, waar seks te koop is. Prostitutie is daar niet normaal. Mannen die geen strafbaar feit willen plegen, kopen geen seks. De markt voor prostitutie en mensenhandel is kleiner. Het zijn dus sekskopers die prostitutie en mensenhandel in stand houden. Als je de vraag aanpakt door de koper strafbaar te stellen, wordt de markt minder aantrekkelijk. Ook voor mensenhandelaren.

Wat is ondergronds?

‘Ja, maar’, hoor ik je denken, ‘als seks kopen illegaal wordt, verdwijnen de slachtoffers ook uit het zicht’. In Zweden is het motto: ‘Als de sekskoper de mensen in de prostitutie kan vinden, kan de politie het ook’. Er zal altijd een vorm van reclame moeten zijn. De Zweedse politie gaat actief op zoek naar de mensen in de prostitutie en biedt uitstapprogramma’s aan. In Nederland hebben we zicht op een deel van de prostitutie, maar de politie kan te weinig doen omdat mensenhandel lastig te bewijzen is. Bovendien is het een misvatting dat alle prostitutie in Nederland legaal is. Er bestaat nog steeds een groot illegaal circuit, juist door de grote vraag.

Strafbaar stellen van de sekskoper

Het strafbaar stellen van de sekskoper maakt Nederland minder aantrekkelijk voor mensenhandel en biedt de politie meer mogelijkheden om hulp te bieden aan slachtoffers van mensenhandel. Laat jouw stem horen op ikbenonbetaalbaar.nl.

Bekijk hier de hele documentaire terug.

De reactie van staatssecretaris Ankie Broekers-Kno De reactie van staatssecretaris Ankie Broekers-Knol (VVD) op het debat in de Tweede Kamer was teleurstellend voor Exxpose. Niet in de eerste plaats omdat we het niet met haar conclusie eens waren - maar vooral omdat het leek alsof ze zich niet in het onderwerp had verdiept, niet openstond voor nieuwe ideeën van een jonge generatie, en het debat niet goed leek te hebben gevolgd.
Lees via de link in bio onze blog met een aantal quotes van de staatssecretaris, en onze reactie daarop.
Reactie op Attje Kuiken “Legalisering heeft nie Reactie op Attje Kuiken

“Legalisering heeft niet gebracht wat we 10 jaar geleden hadden gehoopt.” Attje vertelt dat een ‘sekswerker’ met haar het volgende deelde: “Ik ben 1 van de 5% van de sekswerkers die dat echt volledig vrijwillig doen. Het is een grote boeven bende.” Attje wil het voor deze 5% goed regelen en constateert dat we dan nu nog niet doen. Wat haar betreft gaan we op zoek naar een Nederlands model door met een open blik te kijken naar enerzijds het Zweeds model en anderzijds bijvoorbeeld het Nieuw Zeelands model. Ook roept ze op mensenhandel niet alleen politiek te bestrijden maar echt te kijken wat er nodig is. 

Dat juichen wij natuurlijk van harte toe. Als wij met een open blik kijken naar de prostitutie wereld vragen we ons af hoever we als politiek willen gaan om prostitutie als beroep in stand te houden. Als een kleine minderheid er vrijwillig voor zou kiezen. Als daardoor 95% van overige mensen eraan onderdoor gaat. Als blijkt dat prostitutie in zichzelf schade toebrengt (dit is een niet te negeren feit waarvoor momenteel te weinig aandacht voor is). En stel je voor dat het lukt om alleen mensen in de prostitutie te hebben die daar vrijwillig voor kiezen, als alleen die 5% in de prostitutie zou blijven, hoe ziet dat er dan uit? Dat zijn heel weinig mensen. Die kunnen nooit aan de vraag voldoen die we creëren door het kopen van seks legaal te houden. 

We blijven dan als als overheid erkennen dat je consent kunt afkopen van anderen, waardoor er geen verandering komt in hoeveel mensen denken dat seks kopen oké is. Door het kopen van seks strafbaar te stellen, zeg je dat prostitutie schade berokkend aan de ander. En gaan mensen anders denken over prostitutie. Wat strafbaar is, is dat je mensen schade berokkend, niet of iemand geregistreerd is of niet. 

Kortom, willen we deze vorm van geweld tegen voornamelijk vrouwen in stand houden omdat een hele kleine groep dat nu eenmaal wil? Hoe leggen we dit uit aan de volgende generatie? Hoe leggen we uit dat je in Nederland consent kunt afkopen?
FACTCHECK OP UITSPRAKEN VAN KAMERLEDEN. #4 - Niels FACTCHECK OP UITSPRAKEN VAN KAMERLEDEN. #4 - Niels van de Berge, GroenLinks 

‘In hoeverre is uitbuiting in sekswerk anders is dan uitbuiting van Oost-Europese immigranten in de tuinbouw?’ 

Niels duidde in zijn speech meerdere malen dat hij partij kiest voor de mensen die zelf voor de prostitutie kiezen. In zijn bewoording kun je terughoren dat hij mensen in de prostitutie moeilijk vindt voor te stellen als slachtoffer. Hij is blijkbaar slecht op de hoogte van het werkelijke aantal van geweldplegingen, uitbuiting en mensenhandel in de prostitutiebranche.

Tuinbouw en prostitutie
Neem een van de problemen waar mensen in de prostitutie tegen aanlopen: verkrachting. In de tuinbouw vindt nooit zoveel verkrachting plaats als in de prostitutie. Waar een vrouw in de prostitutie te maken heeft met een enorm hoge kans op verkrachting, is dit in de tuinbouw zelden het geval. Wanneer er zoveel verkrachting in de tuinbouw van paprika’s zou plaatsvinden, en dit gelinkt was aan de aard van het plukken van die paprika’s, denken wij dat het paprika-plukken wel degelijk was afgeschaft.

Hij noemt bijvoorbeeld “de kwetsbare sekswerkers die het slachtoffer zijn van mensenhandel”. Wanneer je inhoudelijk gaat kijken naar wat hij zegt is dat absurd. Hij noemt namelijk vrouwen die dagelijks verkracht worden ‘kwetsbare sekswerkers’. Daarmee zegt hij nog steeds dat deze persoon nog steeds een ‘werker’ is en ‘seks’ heeft. Terwijl iemand die verkracht wordt geen seks heeft en echt niet aan het werk is.

Ongelijkheid tussen man en vrouw 
De ongelijkheid tussen man en vrouw is enorm in de prostitutie. In de tuinbouw is dit heel anders. Bij prostitutie wordt het consent van kwetsbare vrouwen (90%) afgekocht door mannen (95%).

Empowerment
Zijn oplossing voor het probleem van deze kwetsbare mensen is dan ook om ze meer arbeidsrechten te geven. Hiermee zegt hij eigenlijk: Wanneer je dagelijks seksueel misbruikt wordt in de prostitutie, vind ik het een oplossing als je ervan leert te genieten, en stabieler wordt onder het misbruik. Ik wil je meer rechten geven in jouw penibele situatie, maar ik ga je probleem niet bij de misbruiker (sekskoper) aanpakken.
FACTCHECK OP UITSPRAKEN VAN KAMERLEDEN. #3 - Gidi FACTCHECK OP UITSPRAKEN VAN KAMERLEDEN. #3 - Gidi Markuszower, PVV

‘Ik zie het causale verband niet tussen het strafbaar stellen van sekskopers en het effectief bestrijden van mensenhandel.’

Het gelijkheidsmodel stelt zowel de sekskoper als pooiers en exploitanten strafbaar. Door prostitutie te legaliseren, hebben we hier een walhalla gemaakt voor mensenhandelaren. Ze zijn onder de huidige wetgeving ontzettend moeilijk verantwoordelijk te houden, en de bewijslast ligt bij het slachtoffer. Zolang het kopen van seks legaal is, is het mogelijk om de grenzen hiervan op te zoeken en verder te exploiteren. Het is bekend dat mensenhandelaren weg blijven van landen waar het gelijkheidsmodel is doorgevoerd. Zoals Anne Kuik (CDA) ook aankaartte: het succes bewijst zich onder andere in Frankrijk waar het aantal procedures tegen mensenhandelaren met 54% is gegroeid.
FACTCHECK OP UITSPRAKEN VAN KAMERLEDEN. #2 - Gidi FACTCHECK OP UITSPRAKEN VAN KAMERLEDEN. #2 - Gidi Markuszower, PVV

‘Meer politie, hardere straffen en de verhoging naar 21 jaar gaan de misstanden in prostitutie oplossen.’ 

Onze huidige aanpak van prostitutie en mensenhandel bewijst al 20 jaar lang dat ons model ineffectief is. Dat is niet omdat de politie zulk slecht werk levert, maar doordat de wetgeving die zij moeten handhaven ineffectief is. Wanneer je doet wat je altijd deed, krijg je wat altijd kreeg. De huidige Nederlandse wetgeving gaat mensenhandel nooit effectief bestrijden, omdat prostitutie en criminaliteit onlosmakelijk met elkaar verbonden blijken te zijn.
FACTCHECK OP UITSPRAKEN VAN KAMERLEDEN. #1 - Marti FACTCHECK OP UITSPRAKEN VAN KAMERLEDEN. #1 - Martijn Bolkestein, VVD.

“Regulering geef aan dat prostitutie in Nederland een erkend beroep is. Maar het zal nooit normaal worden. Het zal nooit een normaal beroep worden. De heer Segers zei al eens: we verwachten het niet in de kaartenbak van het UWV. Maar je kan niet het beroep eerst reguleren, en de klandizie ervan vervolgens verbieden.”

Martijn gaf hiervoor geen onderbouwing. Waarom kun je de omstandingheden van de vrouwen niet zo goed mogelijk maken, en tegelijkertijd het kopen van seks verbieden? Dit is namelijk precies wat er is gebeurd in Zweden, Noorwegen, Frankrijk - en noem de landen maar op. Een land dat de realiteit van prostitutie ként, en de onvrijheid van de meeste vrouwen in prostitutie, kan er zeker voor kiezen om hun machtspositie te vergroten. Het strafbaar stellen van het kopen van seks is in Zweden, maar zeker in Frankrijk, niet te scheiden van het grote aanbod van hulp (bij uitstappen) en goede gezondheidzorg, en het versterken van de rechten van de mensen in prostitutie. Dat is juist de kern van het gelijkheidsmodel: de verkoper krijgt alle rechten en het voordeel van de bewijslast, de koper niet. Het zogenoemde ‘reguleren’ dat Nederland de afgelopen twintig jaar heeft gedaan, heeft alleen maar ellende en enorme toename van mensenhandel tot gevolg gehad.
Vandaag wordt er in de Tweede Kamer gestemd over d Vandaag wordt er in de Tweede Kamer gestemd over de ingediende moties. We hopen dat de nieuwe, beproefde ideeen het oude patriarchaat opzij mogen duwen. Maar ook als Nederland er nog niet aan wil: laten we het kopen van seks altijd ontmoedigen en de last van prostitutie zoveel mogelijk bij kopers, pooiers en handelaren leggen, in plaats van bij de vrouwen.
Een veelgehoorde vraag is of wij blij zijn met de Een veelgehoorde vraag is of wij blij zijn met de uitkomst van het debat. Er zijn drie moties ingediend waarover morgen wordt gestemd, en de staatssecretaris zal een onderzoek instellen naar de prostitutiewetgeving in verschillende landen, zowel Zweden, Noorwegen en Frankrijk als ook landen waar het stukken slechter is geregeld, bijvoorbeeld Nieuw-Zeeland. Of we daar blij mee zijn, ligt geheel aan de vraagstelling van het onderzoek. Gaat men het effect van de wetgeving op de vraag naar prostitutie en mensenhandel onderzoeken 👍🏽, of gaat men alleen de mondige ‘sekswerkers’ en pooiers vragen hoe ze het liefste hun werk doen 👎🏽... Het blijft dus de vraag of dit onderzoek uiteindelijk meer gendergelijkheid en minder prostitutie gaat brengen.

Toch zijn we, hoewel we tijdens en na het debat merkten hoe weinig veel Kamerleden en de media het Zweedse model écht begrijpen en zich willen verdiepen, blij dat er nu echt over móest worden gedebatteert. We zijn blij met de volledige steun van SGP, CU en CDA. Toch weten we dat in andere landen dit beleid als zeer progressief wordt gezien, en hooen we dat de andere partijen met de tijd gaan leren dat consent inderdaad niet te koop moet zijn, en prostitutie en mensenhandel moet krimpen in plaats van groeien. 

Het debat over slavernij werd uiteindelijk niet gevoerd op onderzoek (hebben de slaven het nu écht zo slecht op de plantages, of hebben ze meer medicijnen nodig?) maar op de vraag: vinden we het oké dat mensen te koop zijn en is slavernij niet ongelijkwaardig? Die vraag moet onze overheid zichzelf stellen, en wij blijven hem stellen, als jonge, nieuwe generatie.
“Come senators, congressmen Please heed the call “Come senators, congressmen
Please heed the call
Don't stand in the doorway
Don't block up the hall
For he that gets hurt
Will be he who has stalled
There's a battle outside ragin'.
It'll soon shake your windows
And rattle your walls
For the times they are a-changin'.
- Bob Dylan

OVER ONS

Exxpose is een beweging van jonge mensen die de realiteit van prostitutie aan het licht brengt. Samen werken we aan een samenleving zonder vraag naar prostitutie en mensenhandel.


GET SOCIAL

  • Facebook
  • Instagram
  • Twitter

Meer

  • Over
  • Doneren
  • ANBI
  • English

Copyright 2020 EXXPOSE | info@exxpose.nl

 

Reacties laden....