Selena Torsius was in haar tijd in de prostitutie ook bestuurslid van Proud, de vereniging die zegt op te komen voor belangen van sekswerkers. Selena is bekend geworden als de ‘happy hooker’ in de media.
Zoals ze zelf zegt: “Toen ik mezelf als sekswerker uitsprak, wist de media me altijd te vinden. Nu ik mijn echte, eerlijke verhaal doe, word ik niet meer gehoord. Dat is precies het probleem in Nederland. De meeste vrouwen in de prostitutie zijn kwetsbaar en ongelukkig, maar daar wordt niet naar geluisterd. Mensen willen het niet weten. Alleen de happy hookers die voor hun eigen belangen opkomen, worden in de media gehoord.”
Pro-prostitutie-activist
Selena sprak bij het overhandigen van ons burgerinitiatief voor het eerst openlijk over haar tijd in de prostitutie, nadat ze de moed had om uit te stappen. Hieronder lees je haar speech:
“Mijn naam is Selena en ik heb jarenlang in de prostitutie gezeten. Misschien herkent u mij nog van enkele jaren geleden. Toen stond ik bekend als straat- en raamprostituee en als pro-prostitutie-activist. In de media vertelde ik dat prostitutie mij hielp in mijn omstandigheden en dat het helemaal mijn eigen keuze was. Niet wetende dat veel mannen misbruik maakten van mijn kwetsbare situatie.
Ik was er ook van overtuigd dat het normaliseren van prostitutie voor veel vrouwen in de prostitutie beter zou zijn. Ik ging ervan uit dat de vrouwen simpelweg geen alternatief hadden of dat ze er juist plezier uithaalden en op deze manier gelukkig waren.
Levenloze blikken
Ik heb met veel vrouwen in de prostitutie gesproken. Ik leerde ze kennen als sterke vrouwen die het beste van hun leven probeerden te maken. Toch kreeg ik de indruk dat de meesten niet gelukkig waren. Veel van hen hadden een ‘rugzak’ en ik heb veel tranen en levenloze blikken gezien. Op dit moment vraag ik me echt af hoe het met sommige vrouwen gaat, nu ik ze al een paar jaar niet meer heb gezien.
Ik heb veel tranen en levenloze blikken gezien.
Ikzelf ben namelijk twee jaar geleden uitgestapt. Ik heb ontzettend veel geluk gehad dat ik een veilige plek mocht krijgen in een vrouwenopvang waar hulpverleners met hart en ziel voor mij vechten. Niet alleen ik, ook deze hulpverleners zuchten weleens of laten een traan. Maar ik mag met vallen en opstaan leren dat ik mijn nieuwe omgeving kan vertrouwen. De vrouwenopvang is een plek waar ik meer geluk heb mogen ontdekken dan ik ooit gehoopt had. Ik gun alle andere vrouwen in de prostitutie ook zo’n plek zoals ik op dit moment mag hebben.
Nieuw beleid
Ik vraag me af hoe het kan dat zoveel vrouwen in de prostitutie hetzelfde verhaal hebben als ik. In Nederland lijken we dat niet erg te vinden. Nederlanders gaan ervan uit dat vrouwen het leuk vinden om in de prostitutie te werken. Maar ik kan je vertellen: dat zijn er heel weinig. Laten we al die vrouwen daar staan? Vinden we het prima dat de vrouwen ongelukkig zijn en mannen daar misbruik van mogen maken?
Ik vind het lastig om te zeggen welke aanpak deze vrouwen het beste helpt. Maar wat ik wél weet (uit eigen ervaring), is dat het huidige beleid het minste recht deed aan mijn situatie. Prostitutie is op dit moment een recht van mannen en daarmee een onrecht aan vrouwen.”
