Blog - Pagina 3 van 3

Wat gebeurde er op het Exxpose Festival 2017?

8 maart 2017

Het is een veelbelovende morgen in maart. In een statig, groot pand vlak aan het IJ sjouwen energieke mensen met tafels, stoelen en koffiekannen. Ze hebben overduidelijk de zin in de dag. Waarom? Het 2^e Exxpose-festival gaat hier plaatsvinden, over minder dan een uur.

‘Laat je inspireren!’

Even later worden de net aangekomen deelnemers wegwijs gemaakt door een doolhof aan gangen en trappen. Ze komen uit in een warme zaal, waar ze worden verwelkomd met koffie en kaneelbroodjes. Als iedereen een plekje heeft gevonden, trapt Natasja – onze host van vandaag – de dag af. Ze vertelt waarom zo’n dag wordt georganiseerd: ‘We willen dat mensen wéten wat er in de prostitutie gebeurt!’ en: ‘We willen jonge mensen inspireren en zoveel mogelijk kennis verspreiden’. Het uiteindelijke doel? Verandering van het prostitutiebeleid in Nederland. Ze haalt een historisch voorbeeld aan, van hoe mensen ooit dachten dat de slaven op de slavenschepen prima werden behandeld. Toen leidde een mentaliteitsverandering – de ogen gingen open voor de misstanden – uiteindelijk tot een wetsverandering. Ze moedigt haar luisteraars aan zich vandaag te laten inspireren en geeft het woord aan de Noorse Maria Ahlin, de founder van de organisatie Freethem.

Schoolprojecten & cijfers

Ahlin stelt zich voor en vertelt hoe het voor haar allemaal ooit begon. Dat ze door een schoolproject erachter kwam hoe weinig mensen in haar omgeving wisten over de misstanden in de prostitutie. Hoe ze besloot een beweging te beginnen, dat eerst uit 3 mensen, maar inmiddels uit 5.000 mensen (in Zweden alleen al) bestaat. De beweging richt zich op mensenhandel en op de demand, de vraag naar prostitutie en pornografie. Want, zo legt Maria uit: door deze vraag blijft prostitutie bestaan en daarmee trafficking, mensenhandel. Met cijfers illustreert ze de nog preciezer de gevolgen van de demand of prostitution. 2 op de 3 mensen die in de prostitutie werken krijgt (later) last van PTSS, zo citeert ze een onderzoek van de website prostitutionresearch.com, daarnaast zou 89% willen uitstappen als ze de kans kregen. Hoe pak je die vraag dan aan? Het Zweeds Model, of, volgens Maria minder arrogant ‘het Europese model’ biedt een oplossing. Binnen dit systeem wordt de sekskoper gecriminaliseerd en mensen die in de prostitutie werken juist beschermd. Er zijn verschillende redenen om deze wet door te voeren, het heeft bijvoorbeeld een normatief effect, mensen vinden het kopen van seks niet meer normaal.

‘I want you to think!’

De aanwezigen zijn onder de indruk van haar onderbouwing, maar hebben ook een heleboel vragen, waar Maria graag op ingaat, en dikwijls reageert met een opgewekte, motiverende: ‘Interesting!’ Zo worden er vragen gesteld over de definitie van mensenhandel en wanneer je nu kunt spreken over dwang. Maar ook wordt er nagedacht over de groep die zegt vrijwillig in de prostitutie te werken, wat zou de nieuwe wetgeving voor hen betekenen? Het is duidelijk, de wet is niet perfect en lost niet alle misstanden of moeilijkheden op, maar kan een belangrijk middel zijn van waaruit de vraag naar prostitutie kan worden aangepakt. Tot slot geeft Maria ons nog tips mee om het gesprek hierover aan te gaan: ‘Stel geen veroordelende, moraliserende vragen, maar verplaats je in de koper en denk vanuit hem en vanuit zijn welzijn.’ Probeer niemand te overtuigen, maar laat mensen nadenken: ‘I don’t want to change the way you think, I want you to think!’

Betalen voor een stukje macht

Na een uitgebreide lunch, waarbij in verschillende groepjes nog eens stevig werd doorgepraat over alle inzichten van die morgen, is het tijd voor vier seminarrondes. We maken kennis met Ineke van Buren, manager en projectleider bij het Leger des Heils en gespecialiseerd in thema’s als mensenhandel en prostitutie. Ze deelt haar kennis aan de hand van voorbeelden uit de praktijk. Wat volgens haar prostitutie tot zoiets kwetsbaars maakt, is dat je als koper betaalt voor een stukje macht, je koopt zeggenschap over de ander. Ze vindt het daarnaast een groot gemis dat we in Nederland geen pooierverbod hebben. Ze vertelt ons ook meer over hoe tegenwoordig het verkopen van seks voornamelijk via internet gaat en hoe we als land niet precies weten wat we hiermee moeten en hoe gemeentes zelf maar beleid gaan maken. Toch is ze voorzichtig hoopvol, ze merkt dat de Nederlandse overheid en de politie en het OM – anders dan 10 jaar geleden – misstanden aan de kaak willen stellen en durven toe te geven dat legalisering toch niet heeft gebracht wat men ervan hoopte.

‘Skip the guilt and shame-part’

In de volgende ronde praten we met Maria over pornografie. Ze legt ons de oorspronkelijke Griekse betekenis uit: ‘to showcase prostitution’, het documenteren of laten zien van prostitutie. Ze legt uit hoe porno de laatste 30 jaar is veranderd, dat er steeds meer fysiek en verbaal geweld wordt gebruikt in de film(pje)s. Ze betrekt weer wat cijfers bij haar verhaal, zo blijkt dat in 1 op de 5 zoekopdrachten op de mobiele telefoon het woord ‘porn’ voorkomt. Verslaving aan porno wordt heel vaak niet meer zo benoemd, omdat zoveel mensen het regelmatig kijken dat het ‘normaal’ is geworden. Als je met iemand erover in gesprek gaat, zo tipt Maria, ‘skip the guilt and shame-part’. Zeg niet: ‘Ik ben tegen porno!’ maar probeer open zo’n gesprek aan te gaan en niet te veroordelen.

‘Zorg voor verontwaardiging!’

De volgende ronde maken we kennis met Jolanda de Boer, die als officier van justitie bij het Openbaar Ministerie werkt en zich vooral bezighoudt met mensenhandelzaken. Ze begint met een stevige uitspraak: ‘Het is niet goed gesteld met de veiligheid van vrouwen in de prostitutie’. Ze vertelt over de intentie van de legaliseringswet: werken in de prostitutie zou een normaal beroep worden en een vrouw zou zichzelf kunnen redden. Na beruchte zaken als die van Saman B. bleek dit een sprookje. ‘Als overheid weten we niet op hoe grote schaal uitbuiting plaatsvindt. Door angst voor geweld, loyaliteit aan een pooier en schaamte is de meldingsbereidheid heel laag. Haar verontwaardiging klinkt door als ze vertelt over de Valkenburgse zedenzaak en hoe de klanten werden gespaard, omdat ze zogenaamd ‘niet wisten’ dat het slachtoffer minderjarig was. Sinds een paar jaar zit de overheid wel dichter op de huid van de klant, onder andere door hen de mogelijkheid te geven anoniem misstanden te melden. Jolanda’s oproep aan het einde van haar verhaal lijkt recht uit haar hart te komen: ‘Waarom zijn het altijd de kwetsbaren die seksuele diensten aanbieden? Laat mensen er nu over nadenken en zorg dat ze verontwaardigd worden! De illusie en naïviteit dat we alles prima voor elkaar hebben wat dit betreft, moet verdwijnen!’

Spandoekleuzen

Terwijl David en Katharina fijne muziek maken op de achtergrond verwerken de bezoekers van het festival alles wat ze die middag hebben gehoord. Even later worden de deelnemers in een laatste, creatieve sessie uitgedaagd om alvast uit te spelen wat ze gaan vertellen als die maandag erop een collega gaat vragen wat je ‘t weekend hebt gedaan. Ook mogen ze aan de slag met protestleuzen die perfect op spandoeken zouden passen. Kreten als ‘Sex sells! (but at what price?)’ passeren de revue. Een stralende Natasja bedankt tot slot alle deelnemers voor hun komst, hun kritisch nadenken en hun enthousiasme. Ze moedigt aan om in gesprek te gaan, om deel te worden van de beweging die de realiteit van prostitutie aan het licht brengt en strijdt voor verandering!

5 opmerkelijkste gebeurtenissen uit 2016

19 december 2016

Exxpose | Good things take time | Door de Kijkkalligraaf

Samen met een beweging van jonge mensen kennis over prostitutie en mensenhandel verspreiden. Dat was een van onze doelen dit jaar. We organiseerden daarom een festival en een actiedag, praatten met jonge onderzoekers, politici en journalisten en gaven seminars voor studenten.

We zijn enorm dankbaar voor de respons, discussies, gesprekken en de vele e-mailtjes met vragen over de realiteit van prostitutie in Nederland. Nu we aan het eind van het jaar de balans opmaken, zijn er twee conclusies te trekken: 1. Good things take time. 2. Een begin van een verandering is zichtbaar.

Dit zijn de opmerkelijkste gebeurtenissen van het afgelopen jaar:

1. Meer verantwoordelijkheid voor de sekskoper

Op 31 mei 2016 kreeg het initiatiefwetsvoorstel van de ChristenUnie, PvdA en SP steun van een meerderheid van de Tweede Kamer. Het voorstel? De strafbaarstelling van klanten die (kunnen) weten dat ze een prostitué(e) bezoeken die gedwongen werkt.

2. Kopen van seks strafbaar in Frankrijk

We schreven al eerder ‘Frankrijk is ons voor‘, maar nu is het voorstel om het kopen van seks strafbaar te stellen ook echt in Frankrijk in werking getreden. Opzij vroeg onze mening hierover, lees dat artikel hier terug.

3. Meer inzicht in het verhaal van mensen in de prostitutie

Steeds meer verhalen uit de prostitutie worden zichtbaar. Lees bijvoorbeeld de blog van de Politie Amsterdam. ’Er is geen meisje van twaalf jaar dat, als je vraagt wat ze later wil worden, zegt: Ik word prostituee.’. Meer verhalen vind je in het boek Rood Licht van Jane Lansonder of in nieuwsartikelen zoals deze.

4. Meer aandacht voor misstanden bij gemeenten

Ondanks het feit dat je vragentekens kunt zetten bij de manier waarop gemeentes (zoals Utrecht) reageren op de misstanden die ze tegenkomen in hun stad, is er binnen gemeentes (van Groningen tot Sliedrecht) het afgelopen jaar wel veel aandacht geweest voor deze misstanden.

5. Beweging van jonge mensen tegen prostitutie

En last but not least: een beweging van jonge mensen die de realiteit van prostitutie aan het licht brengt.

We ontmoeten zoveel jonge mensen die deel uit (willen) maken van een verandering in onze samenleving. Die het verhaal van prostitutie zichtbaar maken en zich inzetten om kwetsbare mensen te beschermen. Projecten zoals KleedMijnUit en dit ‘hookersboek’ zijn kenmerkend voor deze beweging. Op naar 2017!

Tekst: Sara Wijnja & Natasja Bos | Beeld: Kijk Kalligrafie

De allereerste Exxpose-actiedag

16 november 2016

Prostitutie in Nederland | Exxpose Actiedag

Het is een koude, grijze, ietwat sombere novembermorgen. Maar ergens in de buurt van de Oude Kerk (midden in de bekendste prostitutiebuurt van Nederland) is daar niets van te merken. In de warme, lichte locatie worden letters op bordjes geklikt, bekers dampende koffie ingeschonken, een rood gordijn aan een plexiglas raam bevestigd en naambordjes klaargelegd. De voorbereidingen voor de eerste Exxpose Actiedag zijn in volle gang.

Realiteit van de Rosse Buurt

Als de meeste teamleden binnen zijn, wordt de actiedag afgetrapt met een korte speech over waarom Exxpose bestaat en wat we willen bereiken. Dan is het woord aan Heleen, een medewerker van het Scharlaken Koord. Zij vertelt ons op indringende wijze over de realiteit van de Rosse Buurt, over een mishandelde vrouw die afgelopen week bij haar had aangeklopt en radeloos was. Over de gesprekken die vrijwilligers in allerlei talen met de vrouwen voeren. Over het preventiewerk wat ze doen op scholen, waar ze tieners uitdagen grenzen te stellen en seksueel weerbaar te zijn. Hoe het werk soms ontmoedigt maar ook juist bemoedigt. En hoe mooi het is om te zien dat zoveel vrijwilligers zich inzetten om hoop te bieden waar het verloren lijkt.

”Maar, prostitutie was er toch altijd al?”

Er wordt vervolgens met behulp van een factsheet met percentages, die er niet om liegen, nog eens uitgelegd wie die vrouwen nu zijn die in de prostitutie werken en wat dit ‘werkveld’ met ze doet. Natasja, de voorzitter van Exxpose, motiveert de aanwezigen dan nog eens extra: ”William Wilberforce, die streed voor afschaffing van de slavernij, werd naïef genoemd en tegengewerkt. Maar uiteindelijk schreef hij geschiedenis en kwam er verandering in hoe men dacht over gelijkheid.”

Allerlei reacties die prostitutie goedpraten, worden vervolgens onder de loep genomen en van een tegenreactie voorzien. Neem bijvoorbeeld: ”Maar, prostitutie was er toch altijd al?” Tegenreactie: ”Maar, moordenaars waren er toch ook altijd? Betekent dat dat we het moeten laten bestaan?” Of: ”Werken in de prostitutie is een keuze.” Tegenreactie: ”Zelf wel eens over nagedacht?” of: ”Bij wie komt dat uit zijn beroepskeuzetest?” Er is dan nog even tijd om de middagactie voor te bereiden. Door middel van rollenspellen leren we op allerlei manieren mensen uit te dagen om na te denken over ons prostitutiebeleid.

50 euro

Terwijl we genieten van een heerlijke Dignita-lunch, begint de spanning te stijgen. Zo’n complex onderwerp aankaarten bij toeristen en Amsterdammers op je vrije zaterdag is niet zomaar iets. Na een korte statement-fotosessie (REAL MEN DON’T BUY SEX) begeven we ons naar het stationsplein. Ondertussen zijn we al in gesprek met mensen die lobbyen voor een compleet ander beleid. Het is duidelijk een onderwerp dat leeft. Dat zien we in de manier waarop de maatschappij omgaat met mensen die werken in de prostitutie. We merken het ook op het stationsplein. We delen (nep)briefjes van €50,- uit en laten zien wat mensen voor dat bedrag allemaal kunnen doen in Amsterdam. Vooral van het laatste punt – en de bijbehorende gevolgen – lijken mensen te schrikken. ”Vijftig euro voor twintig minuten? Wow, bizar weinig geld voor zoiets!”

”We gaan er zelf niet naartoe, hoor!”

Als we verder in gesprek gaan en mensen vertellen van het misbruik en de gevolgen voor de vrouwen, reageren mensen gemengd: ”Wat raar dat ik dit eigenlijk niet weet!” en: ”Oh, is dit echt zo erg?” Maar ook: ”Ja, daar moet de politiek wat aan doen.” En een groepje Zwitserse toeristen: ”We gaan er zelf niet naartoe (de Rosse Buurt red.), het is raar, maar we wisten niet dat er Nederlandse mensen zijn die zo uitgesproken tegen zijn!” Of die Franse jongen, die het vergelijkt met het prostitutiebeleid in zijn eigen land: ”In Parijs ken ik plekken waar seks wordt aangeboden, maar ik ga er niet heen omdat het illegaal is.”

Er zijn boven verwachting veel mensen die met ons eens zijn dat het eigenlijk zo niet door kan gaan. ”It’s disgraceful for women‘.’ meent een Amerikaanse vrouw. Een jonge Amsterdamse reageert: ”Ja, dit is de echte realiteit, het is zo belangrijk dat mensen dat horen!” Een oudere vrouw: ”Prostitutie is echt niet meer van deze tijd.”

‘Because sex is about love’

Op een plexiglas-raam waar we een rood gordijn achter hebben gespijkerd, mogen mensen opschrijven wat ze vinden van het statement ‘REAL (WO)MEN DON’T BUY SEX’. Quotes als: ‘Because sex is about love’ en: ‘With payed sex the value of women goes down’ worden driftig neergepend. Het geeft ons hoop dat veel mensen die we spraken het niet eens zijn met het Nederlandse beleid en dat ook uit durfden spreken. Weer andere mensen zijn aan het denken gezet. Met rode neuzen en verkrampte handen van de kou verzamelen we ons weer op de locatie. De hoofden vol met de gesprekken die we voerden. Uitziend naar een steeds grotere beweging die durft op te staan tegen een maatschappij die uitbuiting en mishandeling van mensen toestaat. Van mensen die – net als jij en ik – onbetaalbaar zijn.

Tekts: Francis | Fotografie: Mirre Wijnja

Waarom de Wallen?

12 oktober 2016

Waarom de Wallen? Door Esther Bolt

De Wallen, daar loop je met een grote boog omheen. Moet je er toch langs, dan moet je je een weg banen door groepen lachende toeristen met selfiesticks. Je kijkt recht vooruit, want je wilt eigenlijk niet zien wie er voor het raam staan. Toch kijk je stiekem vanuit je ooghoeken, want de nieuwsgierigheid wint vaak.

Kersverse stagiaire op de Wallen

Ik ben christen, en als je christen bent, dan zijn er altijd een aantal onderwerpen waar standaard niet over gepraat wordt. En als moraalridder en kersverse stagiaire van EO BEAM, vond ik dat dat maar eens afgelopen moest zijn. Een van die dingen waar nooit over gepraat wordt, is prostitutie. Na een korte googlesessie stuitte ik op Bright Fame, een stichting van Frits Rouvoet die vanuit christelijk oogpunt prostituees helpt. Ik was onder indruk en stuurde een mail. Het was geregeld en donderdag, diezelfde week nog, liep ik ’s avonds met Frits over de Wallen. Een kleine sfeerimpressie:

”Op het eerste oog een normale straat. Meisjes, jongens, mannen, vrouwen. Van jouw leeftijd, soms iets ouder, geregeld ook iets jonger. Sommige zijn alleen, sommige met z’n tweeën en anderen weer met een groepje. Ze lachen en ze lijken het naar hun zin te hebben. Twee jongens met hun skateboard onder de arm geven elkaar een stoot. Gefascineerd blijven ze staan. Hun hoofd gaat van boven naar beneden. De een knikt tevreden, de ander schudt afkeurend.”

Appels en peren

Het voelde een beetje alsof ik over de markt liep. Waar iedereen in appels en peren knijpt en met de marktkoopman staat te onderhandelen over de prijs. Alleen op de Wallen gaat het niet over appels en peren, maar over mensen en hun lichamen. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt.

Eigenlijk zou het bij die ene avond blijven, maar ik had het gevoel dat één artikel niet genoeg was om de verhalen van de vrouwen op de Wallen te vertellen. Ik belde Frits en liep tot aan mijn laatste stageweek elke donderdagavond met hem mee. Iets waar ik Frits ontzettend dankbaar voor ben.

Vrijwillig en zonder dwang?

Maar ook na mijn stage bleef het aan me vreten. Ik sprak meiden die ’s nachts niet meer kunnen slapen. Vrouwen die na oneindig veel therapie nog steeds moeite hebben met het vertrouwen van mannen en zich niets waard voelen. Meisjes die zich na urenlang douchen nog steeds vies voelen. Vrouwen die hun kindje al een hele poos niet hebben gezien. Meisjes die uit een gewelddadige relatie komen en of van het kastje naar de muur worden gestuurd als ze een uitkering aanvragen. Maar ook vrouwen die hoestend en bibberend aan het werk waren. Er moet namelijk toch brood op de plank komen. Ik geloof niet dat het een vrijwillige keuze is om achter een raam te staan. Misschien wel zonder dwang, maar hoe vrijwillig is het nog, als prostitutie op een bepaald moment nog je enige uitweg is?

Kleed mij uit

Ik besloot dat de verhalen van deze verteld moesten worden aan de mensen die deze het minst wilde horen. Daarom maakte ik een website URL aan: kleedmijuit.nl. Een website om mensen die de intentie hebben vrouwen online uit te kleden, te confronteren met de waarheid die zich achter (online) prostitutie schuilhoudt.

Tekts & Beeld: Esther Bolt

Prostitutie is ongelijkwaardig

31 augustus 2016

We willen onze vingers niet branden aan de gevolgen van prostitutie

Ons teamlid Willemijn schreef voor de jongerenorganisatie Soul Survivor een gastblog over de ongelijkwaardigheid van prostitutie.

Trots op prostitutie

”Ja maar, wat als het je zus was?” Dat is de vraag die voor veel mensen het verschil maakt. Voor de vrouwen die ik ontmoet achter de rode ramen op de wallen, net zoals voor de felle voorstanders van prostitutie. Veel mensen in onze maatschappij roepen hard dat we het normaal moeten vinden dat er vrouwen werken in de prostitutie. Dat het een vak is dat we serieus moeten nemen en deze vrouwen trots mogen zijn op hun werk.

Of toch ongelijkwaardig?

Ik was laatst op een symposium in De Balie in Amsterdam, waar ook de burgemeester van Amsterdam sprak. Het ging over het stigma (het negatieve oordeel) dat op prostituees ligt. De eerste vraag die de presentatrice stelde aan de zaal van duizend mensen was: ‘Wie vindt prostituee een minderwaardig beroep?’ Ik stak als enige mijn vinger omhoog. Ik keek voorzichtig om me heen en ontmoette meewarige blikken. Hoe kon ik dat toch vinden? Maar toen de presentatrice de tweede vraag stelde, namelijk: ‘Vind je het een normaal beroep als je dochter het gaat doen?’, stak ook bijna niemand z’n vinger op. Geen enkele vrouw achter de ramen gunt haar ‘baan’ aan haar dochter. En alle liberale mensen in de grote stad willen toch ook liever dat hun zus een fijne job heeft.

Wat als het je zus was?

Nu is het natuurlijk een ongelukkige vraag, of prostitutie een minderwaardig beroep is. Maar denk eens na bij jezelf. Gun je je eigen familie of jezelf dat je je geld moet verdienen met hijgende, klaarkomende, vaak onaantrekkelijke mannen op je? Gun je de mensen van wie je houdt een posttraumatische stressstoornis? Niet voor niets geven de meiden die ik in Amsterdam achter de ramen ontmoet als ik hen bezoek met Stichting Bright Fame, één voor één aan dat ze dit ook niet voor hun plezier doen. Er is altijd een nare reden dat ze zich gedwongen zien. Door een man, door een familie in Roemenië, door een heel laag zelfbeeld, etc.

Waarom ik dit geluid laat horen?

Ik vind mezelf een feministe en ik geloof dat er niets zo ongelijkwaardig is als een man die een vrouw kan betalen voor haar lichaam. Maar ook als christen geloof ik dat het mijn taak is deze ongezonde seksualiteit te bestrijden (lees hier meer over de gezondheidsrisico’s van prostitutie). Omdat de meiden, net als jij en ik, waardige vrouwen zijn. Omdat ze talenten hebben en recht op een mooie toekomst. En omdat de mannen die hen bezoeken recht hebben op hulp. Ze verdienen liefdevolle seks, waarvoor ze niet hoeven te betalen. Zoals het bedoeld is.

Tekts: Willemijn de Jong | Artwork: Trijnie van der Kruijt

Gaat het dan niet ondergronds?

17 juli 2016

Exxpose schrijft over de rol van de sekskoper en 'ondergrondse' prostitutie.

Vorig jaar schreven we in het kader van de documentaire ‘Jojanneke in de prostitutie’ op de jongerenwebsite van de EO, beam.nl. Deze zomer wordt de documentaire opnieuw uitgezonden. Hieronder vind je een repost van ons gastblog over de rol van de sekskoper en ondergrondse prostitutie.

De grote vraag

Vorige week schreven we over ons voorstel om het kopen van seks strafbaar te stellen. We kregen flink wat reacties, maar één vraag kwam steeds terug:

“Gaat het dan niet ondergronds?”

Voordat we ons voorstel ‘Ik Ben Onbetaalbaar‘ lanceerden, hebben we mensen die door hun ervaring, werk of verleden te maken hebben (gehad) met prostitutie, de oren van het lijf gevraagd. Deze blog is te klein om de complete discussie weer te geven, maar we zullen proberen om een paar van onze inzichten met jullie te delen, zodat je zelf antwoord kunt geven op de bovenstaande vraag.

De sekskoper

Allereerst is het belangrijk om te weten dat we met ‘Ik Ben Onbetaalbaar’ voorstellen om de sekskoper strafbaar te stellen en niet de mensen in de prostitutie zelf. In Nederland is dit een nieuw voorstel, maar in andere landen geldt dit al langere tijd. Eén van die landen is Zweden.

Vrijgezellenfeestjes op de wallen

Een onderzoek waarin Nederland met Zweden wordt vergeleken, laat zien dat er meer kans is op mensenhandel in een land als Nederland. In Nederland is seks kopen nog net niet iets waar je over opschept op je eerste date, maar er lopen genoeg groepen mannen of vrouwen die hun vrijgezellenfeestje vieren op de Wallen. Er is in Nederland een grote vraag naar prostitutie, iets waar ook mensenhandelaren graag geld aan verdienen.

Markt voor prostitutie

In Zweden zijn geen openbare plekken, zoals de Wallen, waar seks te koop is. Prostitutie is daar niet normaal. Mannen die geen strafbaar feit willen plegen, kopen geen seks. De markt voor prostitutie en mensenhandel is kleiner. Het zijn dus sekskopers die prostitutie en mensenhandel in stand houden. Als je de vraag aanpakt door de koper strafbaar te stellen, wordt de markt minder aantrekkelijk. Ook voor mensenhandelaren.

Wat is ondergronds?

‘Ja, maar’, hoor ik je denken, ‘als seks kopen illegaal wordt, verdwijnen de slachtoffers ook uit het zicht’. In Zweden is het motto: ‘Als de sekskoper de mensen in de prostitutie kan vinden, kan de politie het ook’. Er zal altijd een vorm van reclame moeten zijn. De Zweedse politie gaat actief op zoek naar de mensen in de prostitutie en biedt uitstapprogramma’s aan. In Nederland hebben we zicht op een deel van de prostitutie, maar de politie kan te weinig doen omdat mensenhandel lastig te bewijzen is. Bovendien is het een misvatting dat alle prostitutie in Nederland legaal is. Er bestaat nog steeds een groot illegaal circuit, juist door de grote vraag.

Strafbaar stellen van de sekskoper

Het strafbaar stellen van de sekskoper maakt Nederland minder aantrekkelijk voor mensenhandel en biedt de politie meer mogelijkheden om hulp te bieden aan slachtoffers van mensenhandel. Laat jouw stem horen op ikbenonbetaalbaar.nl.

Bekijk hier de hele documentaire terug.

Is seks te koop?

7 juli 2016

Exxpose | De realiteit van prostitutie aan het licht gebracht

Vorig jaar schreven we in het kader van de documentaire ‘Jojanneke in de prostitutie’ een blog op de jongerenwebsite van de EO: beam.nl. Vanavond wordt de documentaire opnieuw uitgezonden en vind je hieronder een repost van ons gastblog.

Hippe jongeren van de EO

”Zijn jullie van die hippe jongeren van de EO? Welke Amerikaanse geldstromen supporten jullie? Welke hoge functie hebben jullie ouders?” Deze vragen kregen we om ons hoofd geslingerd toen we het burgerinitiatief ‘Ik ben onbetaalbaar’ lanceerden.

Een documentaire over slavernij

Wij zijn Exxpose: twee jonge vrouwen* in de twintig die geraakt zijn door de misstanden in de prostitutie. Nadat we een documentaire hadden gezien waarin werd gezegd ”Vroeger waren Nederlanders goed in slavernij, vandaag de dag zijn ze er nog beter in.” móesten we iets doen. We gingen op onderzoek uit en ontdekten de wereld achter prostitutie.

De wereld achter prostitutie

Vroeger hadden we artsen en zelfs dominees aan boord van Nederlandse slavenschepen. Onze schepen waren schoon en de beste van allemaal, maar er werd niet gepraat over de vraag of je mensen eigenlijk wel mag verkopen. De prostitutie in Nederland laat precies hetzelfde beeld zien: we hebben vergunningen en dokters geregeld, maar we vergeten te vragen of seks wel een product is wat gekocht en verkocht kan en mag worden.

Ik ben onbetaalbaar

Als Exxpose lanceerden we het burgerinitiatief Ik ben onbetaalbaar. Dit is een petitie waar je 40.000 handtekeningen voor nodig hebt. We zeggen hierin dat het kopen van seks strafbaar moet worden gesteld. De meeste journalisten wisten niet hoe ze hierop moesten reageren. Wie waren wij nu eigenlijk? Een paar jonge meiden die niet wisten waar ze het over hadden? Onze reactie was: “Als jullie het niet normaal vinden dat wij over prostitutie praten, waarom is het dan wel normaal dat mensen in de prostitutie werken?” Willen we dan niet weten hoe deze vrouwen hier terecht zijn gekomen? Wij wel, en daarom zijn we vastbesloten om verandering te brengen in Nederland.

Seks is geen product

We geloven dat niemand in Nederland te koop hoeft te zijn. Dat seks geen product is wat gekocht en verkocht zou mogen worden. Wij vinden dat de Nederlandse wet moet veranderen.

Kijk vanavond op NPO2 om 22:00 uur naar Jojanneke in de prostitutie. Ontdek de waarheid achter de prostitutie, zet je handtekening op ikbenonbetaalbaar.nl en doe met ons mee!

‘We zijn te jong om te beseffen dat bepaalde dingen onmogelijk zijn… Dus doen we het toch.’ – William Wilberforce (leider van anti-slavernij beweging, 1759 – 1833).

*Inmiddels zijn we flink gegroeid 😉 (zie foto).

Een duidelijk signaal voor de sekskoper

15 juni 2016

Je kunt het bijna niet hebben gemist, de Exxpose-Facebookpagina stond er vol van: dinsdag 31 mei is er in de Tweede Kamer gestemd voor een initiatiefwet waarbij het strafbaar wordt om seks te kopen wanneer er sprake is dwang of uitbuiting. De sekskoper krijgt eindelijk verantwoording in het signaleren van mensenhandel!

De verantwoordelijkheid van de sekskoper

Deze verantwoordelijkheid betekent concreet dat een sekskoper het moet melden wanneer hij of zij (verder: ‘hij’) een ernstig vermoeden heeft van mensenhandel. Doet hij dat niet en maakt hij toch gebruik van het slachtoffer, dan is dit strafbaar (lees hier de uitleg van de Christen Unie). Het initiatief ligt dus bij de sekskoper.

Gedreven initiatiefnemers

De woensdag vóór de stemming waren we bij het debat in de Tweede Kamer. We konden niet anders dan onder de indruk zijn van de gedrevenheid van de initiatiefnemers Marith Volp (PvdA), Nine Kooiman (SP), en Gert-Jan Segers (CU). Nine Kooiman: “Soms sta je aan de kant en denk je wanhopig: hier moeten we iets mee doen! Je ziet dat veel vrouwen onder valse voorwendselen naar Nederland worden gehaald om zich gedwongen te prostitueren. Dat willen wij allen in deze Kamer volgens mij bestrijden.”

Zo bleek de dinsdag erna ook het geval; met een meerderheid werd het initiatiefwetsvoorstel aangenomen. Uiteraard voor ons reden voor een klein feestje! Dit is immers een duidelijk signaal dat de verantwoordelijkheid qua mensenhandel ligt bij degene die seks koopt. Echter ook alle reden om door te zetten, want de Eerste Kamer moet nog stemmen over deze initiatiefwet en ook in de Tweede Kamer valt nog winst te behalen (luister bijvoorbeeld naar dit fragment van Nieuwsuur). Voor ons is dit pas het begin, wij zetten de strijd tegen prostitutie voort!

Initiatiefwet

Deze initiatiefwet staat niet op zichzelf. Zowel de Nationaal Rapporteur Mensenhandel als de politie, de hulpverlening en de rechtspraak zien deze wet als een positieve ontwikkeling. Tot voor kort was er simpelweg geen enkele mogelijkheid om een sekskoper in Nederland te vervolgen wanneer hij seks kocht bij iemand die duidelijk uitgebuit werd.

Ook internationaal gezien wordt er steeds meer gekeken naar de verantwoordelijkheid van de mensen die seks willen kopen. Zowel de Raad van Europa als de Europese Unie hadden al eerder geadviseerd om mensen die seks kochten van uitgebuite personen strafbaar te stellen. Een gelijksoortige wet is eerder in Finland en Engeland aangenomen en misschien is Duitsland de volgende. Kortom: het gaat hier om een heus Europees model.

‘Schone prostitutie’ mogelijk?

Wie weet wie of wat er volgt? Nederland stond immers symbool voor de legalisering van prostitutie. Nu in Nederland deze stap is gezet, is dat wellicht ook voor andere landen een signaal om met prostitutie aan de slag te gaan. Ook biedt het ruimte voor een gesprek over wat nu eigenlijk gedwongen prostitutie is en of het überhaupt mogelijk is om schone prostitutie te creëren. Uit steeds meer onderzoeken wordt namelijk duidelijk dat niet alleen mensenhandel maar ook prostitutie op zichzelf een vorm van geweld en uitbuiting is. Daarom heeft Frankrijk, in navolging van Zweden, Noorwegen, Noord-Ierland en Canada, het kopen van seks strafbaar gesteld. Om dezelfde reden gaan wij als Exxpose door met campagnevoeren voor Ik ben onbetaalbaar.

Doe mee!

Verandering kost tijd, maar het is het waard! Net als Marith, Nine, en Gert-Jan gaan we door om de realiteit van prostitutie aan het licht te brengen. Wil jij laten zien dat jij ook voor meer verantwoordelijkheid van de sekskoper bent? Doe mee! Twitter, Insta, deel onder #youthforeuropeanmodel en teken natuurlijk onze petitie Ik ben onbetaalbaar op www.ikbenonbetaalbaar.nl!

Een Exxpose-festival!

9 februari 2016

Het is een regenachtige, vroege zaterdagochtend. De rosse buurt lijkt uitgestorven, maar ergens aan de Oudezijds Voorburgwal brandt licht en stommelen groepjes mensen naar binnen. Na de nodige koffie en begroetingen verzamelt iedereen zich in een zaaltje in de kelder. Er wordt bemoedigd en gebrieft, een enthousiaste spanning hangt in de lucht. De zaal van The Lighthouse wordt omgebouwd en festival-klaar gemaakt, uitnodigende kannen drinken worden klaargezet en het welkomstcomité neemt plaats achter de tafels. Het eerste Exxpose-festival staat op het punt van beginnen!

Een festival over prostitutie?

Om elf uur stipt zit de zaal vol en wordt de dag afgetrapt. De gastvrouw geeft toe dat een festival misschien een beetje een vreemde vorm is om zo’n heftig thema te bespreken. Toch is er goed over nagedacht: een festival met muziek, goed eten en enthousiaste sprekers inspireert om in actie te komen. De founding mothers van de Exxpose-beweging, Natasja & Sara, vertellen hoe zij ooit geïnspireerd raakten en hoe zij afgelopen 3,5 jaar hebben gestreden om de realiteit achter prostitutie aan het licht te krijgen.

Een beslissing, geen keuze

Dan is het tijd om het woord door te geven aan onze gastspreker, Renate van der Zee. Deze schrijfster & feministe triggert de toehoorders en schudt hen door elkaar met haar gloedvolle betoog. Ze vraagt zich hardop af of prostitutie überhaupt genormaliseerd kan worden. Het is toch absoluut geen ‘normaal’ beroep? Ze maakt ook korte metten met het argument dat vrouwen vrijwillig de keus maken om de prostitutie in te gaan. Een vrijwillige keus kan volgens Van der Zee pas worden gemaakt als er meerdere opties zijn waar iemand uit kiezen kan. Niet als je met je rug tegen de muur staat. Dan is het hoogstens een beslissing, geen keuze.

Zweeds model

De feministe vuurt meer vragen af op het publiek: ”Hoe kan Nederland zich ooit geëmancipeerd noemen als vrouwen als stukken vlees in een vitrine worden aangeboden?” Volgens Renate ligt het probleem bij de klanten: niet de vrouw in de prostitutie zou gestraft moeten worden, maar de sekskoper. Ze verwijst met deze suggestie naar Zweden, waar niet – zoals in vele andere landen – prostitutie zelf strafbaar is, maar alleen het kópen ervan. Als Van der Zee aan het einde van haar betoog is gekomen, zijn er vele vragen en opmerkingen uit het publiek.

Mannen, kom in actie!

Ongelovige uitroepen als ”Hoe komt het dat de politiek zich hier zo weinig mee bezighoudt?” volgen. Tot een jongen zich afvraagt welke rol de niet-heel-feministische man heeft in de strijd tegen prostitutie. Renate’s antwoord is duidelijk: juist mannen zijn ontzettend nodig in deze beweging: mannen die zich durven uitspreken tegen mensenhandel en uitbuiting. Nog lang nadat Van der Zee het podium heeft verlaten, hoor je haar argumenten weerklinken in de lukrake groepjes die zich inmiddels hebben gevormd.

Vele manieren

Dan is het tijd voor een uitgebreide pauze. Dignita, een organisatie die een opleidingsplek biedt aan mensen die uit mensenhandel komen, verzorgt een heerlijke lunch. De tijd vliegt en al snel zijn we toe aan het middagprogramma. Drie groepen gaan onder leiding van tourguides langs bij verschillende hulpverleningsorganisaties. Allemaal hebben ze een hoopgevend andere manier van werken en ook een heel andere focus wat betreft hulpverlening.

Alleen haar hond vertrouwt ze

De groepen gaan langs het Leger des Heils, het Scharlaken Koord en Bright Fame. Bij deze laatste organisatie maken we kennis met een vrouw die na vele jaren van uitbuiting wist te ontsnappen aan haar pooier. Het heeft haar van binnen en van buiten kapot gemaakt: ze vertrouwt niemand meer, behalve haar hond. Schijnbaar onaangedaan vertelt ze over mishandelingen, bedreigingen en eeuwige angst. Het verhaal laat een diepe indruk achter bij de bezoekende groepen.

Naast een bezoekje aan de verschillende hulpverleningsorganisaties worden de groepen in een ontspannen pauze getrakteerd op een aantal prachtige liedjes van de singer-songwriter Lula Bir, die in poëtische – maar niet hoogdravende – woorden zingt over liefde in haar puurste vorm.

Steeds meer ijstoppen

Rond half vijf verzamelt iedereen zich weer op de festivallocatie. Door middel van een geschilderde ijsberg en tientallen ijsbergkaartjes worden de bezoekers uitgedaagd na te denken over hoe we meer van de realiteit achter prostitutie aan de oppervlakte krijgen. Dit zodat de ijsschots onder water steeds kleiner en de ijstop boven water steeds groter wordt.

Het verschil maken

Moe maar voldaan wordt de festivallocatie later op de avond opgeruimd. We zijn bemoedigd door alle aanwezigen, die samen een krachtig begin vormen van een beweging. Eentje die verschil gaat maken. Waar dan? In de politiek, in het leven van de Nederlander die zich van geen kwaad bewust is. Maar boven al in het leven van de mishandelde, uitgebuite vrouw.

Foto’s – De Plaatjesmaker

Newer
1
2
3